سخنرانی رئیس جمهور فرانسه در مراسم گشایش کنفرانس بین المللی تغییرات اقلیم (30 نوامبر 2015 – 09 قوس 1394) – پاریس [fr]

سخنرانی رئیس جمهور فرانسه در مراسم گشایش کنفرانس بین المللی تغییرات اقلیم (30 نوامبر 2015 – 09 قوس 1394) – پاریس

آقای سر منشی سازمان ملل متحد، بان کی – مون عزیز،
خانم ها و آقایان روئسای دولت و حکومت،
خانم منشی اجرائی جلسهء ما،
خانم ها و آقایان وزیر،

ما در یک روز تاریخی قرار داریم. فرانسه از 150 رئیس دولت و حکومت و هزاران هیئتی که از تمامی قاره ها تشریف آورده اند، پذیرایی می نماید. هرگز کنفرانسی از این تعداد مقامات برخاسته از این شمار کثیری کشورها، استقبال ننموده بود. هرگز، خوب تأکید می کنم، هرگز تعامل یک گِردهمایی بین المللی تا این حد خطیر و بُلند نبوده است، زیرا موضوع مورد بحث و تصمیم، آینده کرهء زمین است : آینده حیات است.

(...)

نبرد علیه دهشت افگنی را در تقابل با مبارزه برضد گرم شدن اقلیم مطرح نمی سازم. پدیده های یادشده، دو چالش جهانی را تشکیل می دهد که ما باید بر آن هر دو معضل فایق آییم. بخاطریکه، ما باید به کودکان مان یک دنیایی فراتر ازعاری بودن از وحشت به میراث بگذاریم. ما مکلف هستیم تا یک سیارهء محفوظ از فاجعه ها، یک سیاره قابل زیست را به آنها بسپاریم.

سالی را که سپری نمودیم، یک سال مملو از تمام رِکوردها بود : رِکورد حرارت ها، رِکورد تجمع غاز دای اوکساید، رِکورد شمار رویدادهای حاد اقلیمی، خشکسالی، سیلاب ها، توفان های بحری، ذوب شدن یخچال ها، بُلند رفتن سطح ابحار و تیزابی شدن اوقیانوس ها. قربانیان این پدیده ها به میلیون ها فرد و خسارت مادی به میلیاردها واحد پولی رقم می خورد. هیچ کشوری و هیچ محلی از تأثیرات بی نظمی اقلیم در امان نیست.

چگونه می توان قبول کرد که فقیرترین و آسیب پذیرترین ممالک جهان با افرازات اندک گازهای گُلخانه ای شان هنوز بیشتر صدمه می بینند. امروز بنام عدالت اقلیم و هوا در مقابل شما سخن می گویم و برماست تا بنام عدالت اقلیم، آب و هوا باید دست اندرکار شوییم. از وخامت تهدیدات برتوازن های موجود در جهان شعور و آگاهی عمیق حاصل نماییم. دمای هوا و اقلیم مانند تراکم ابرهای که رعد و برق در پی دارد، پیام منازعات را می رساند. این پدیده، بیجا شدن ها را بوجود می آورد و از خود معضل جنگ ها بیشتر پناهجویان را روانه مسیر ها و راه ها می کند. دول با احتمال بروز گرسنگی، مهاجرت از روستاها یا زد و خوردها برای دسترسی به این نعمتی روز تا روز کمیاب، یعنی آب ، با خطر عدم رسیدگی به ضروریات حیاتی مردم خویش مواجه می شود.

بلی، آنچه با این کنفرانس اقلیم زیر سوال می رود، صلح می باشد. (...)

با مدنظر گرفتن سه شرط، ما می توانیم اذعان بداریم که اجلاس پاریس منتج به موفقیت می گردد یا خیر :

شرط اول : تعریف و ترسیم از یک مسیر یا راهکار قابل قبول جهت حفظ گرمای اقلیم تحت 2 درجه سِلسیوس و حتی اگر ممکن باشد تا 1،5 درجه سِلسیوس. بمنظور اطمینان حاصل نمودن از راهکار مذکور یک ارزیابی منظم از پیشرفت های ما و همسو با نتایج دست آوردهای علم و دانش، انجام یابد. معهذآ، یک میکانیزم نظارت همپایهء تعهدات ما ایجاد گردیده و بعد از هر 5 سال موعدهای گِردهمایی تعیین شود.

شرط دوم : در مقابل چالش اقلیم، ما بایستی یک پاسخ همبسته و متحدانه ارائه کنیم. هیچ دولتی نباید توان شانه خالی کردن از تعهدات اش را داشته باشد ؛ با وجود اینکه یک ساختاری که به تفاوت ها اهمیت قایل شده، می تواند سطح رُشد و شرایط آنرا درنظر داشته باشد. هیچ سرزمینی، بخصوص آسیب پذیرترین کشورها، نباید در مقابل بی نظمی اقلیم تنها رها شود. (...) باید ممالک بیشترین انکشاف یافته مسئولیت تاریخی خویش را بعهده گیرند، زیرا همین کشورها بودند که زیادترین گازهای گلخانه ای را طی سالیان متمادی در فضأ پخش نمودند.

کشورهای در حال بروز باید مرحلهء گذار انرژی خویش را تسریع بخشند و ممالک در حال توسعه در تطابق شان با اثراَت اقلیمی همراهی شوند. در نشست کوپنهاگ هدف جمع آوری مبلغ 100 میلیارد بود ؛ امروز مسئله تعیین هدف نیست، بلکه تشخیص منابعی است که این مقدار تمویل پولی را با داشتن ضمانت از منشأ و نحوهء دسترسی بدآن، اکمال نموده بتواند.

بالاخره شرط سوم : جهت رسیدن به یک توافق در پاریس، تمام جوامع ما با درنظرداشت کثرت عظیم و متفاوت بودن شان، به تحرک آیند. جمع رهبران محلی، سرمایه گذاران، فعالان اقتصادی و اجتماعی، شهروندان و حتی سران شعور و معنویت، ادیان و همه آنانیکه بر ذهن و روح مردم اثرگذاراند، خلاصه این کتله سترگ خیزش باید بداند که داده ها و واقعیت دیگر تغییر کرده است. همین مأمول، کلید پیروزی بر چالش اقلیم می باشد.
(...)

بزرگترین چالش ما عبارت است از گذار از جهان شمولیتی متکی بر رقابت به یک مُدل استوار بر همکاری که در آن محافظت کردن بیشتر سود می آورد تا اعمال تخریبی. ما باید به کرهء زمین بحیث یک جو و فضأی واحد و یگانه فکر کنیم و معاهده عادلانه بین شمال و جنوب و زمینهء شراکت میان انسان و طبیعت را ایجاد نماییم.

(...)

با عرض امتنان